Son bir kaç yıldır dikiş aşkı ile, kendime ve kızıma sürekli birşeyler dikip dururken, geçen yıl nasıl olduysa müşterilerim olmaya başladı. İlk zamanlar kendime olan güvensizliğimden, neredeyse bedava sayılacak fiyatlar ve delicesine heyecanlar ve kaygılarla diktim. Her defasında ölçüleri tutturabildim mi, müşteri beğenmezse gibi korkular yaşadım. Kış sezonunda neredeyse hiç müşterim olmadı ancak bu yıl bahar sonlarında neredeyse bir patlama yaşadım. Bu yaz tatil harici, zamanlarda hiç boş kalmadım. Ve bereket versin aldığım ücretler de, geçen yıla nazaran daha iyiydi. Tabiki piyasanın çok altında, ancak hakettiğimin fazlasını istersem vicdanım rahat olmaz.
İşte bu da, yine bir müşterim için diktiğim ve üzerine daha ilk provada cuk oturan elbise... Kendinden çok hafif esneyen jorjet kumaştan dikildi. Çok sade bir elbise. Müşterim hafiften bol durmasını ve hatlarını göstermemesini, ayrıca yakasının kare ve sağ diz üzerinde minicik bir yırtmacı olmasını istedi.
Geçen defa penye kumaştan çok kolay yaptığım kare yakayı bu defa pervaz ile çevirdim ve daha uzun ve itinalı bir çalışma sonucu ortaya çıkardım. Ayrıca önde dikiş yada kulp olmadığından yırtmacı da pervaz usülü çalıştım ancak kulp yapsam inanın daha az uğraşırdım.
Provada sahibinin yüzünde gayet memnun bir ifade vardı. İnşallah yarın da, yine memnun bir yüzle teslim alır elbisesini. Bu güne kadar Allah karşıma, hiç beni yoracak ve üzecek bir müşteri çıkarmadı. İnşallah bundan sonrada çıkarmaz..
Şimdilik bu kadar. Bu gün biraz, artık kumaş parçalarını karıştırdım. En küçükleri yan komşumun okuluna, faaliyetlerde kullanılmak üzere, biraz daha büyükleri anneme, en büyük parçalarda yine bir poşet içerisinde kullanılmak üzere bana kaldı. Yarın misafirlerimi (anneciğim ve babacığım) ağırlayıp hafta sonunu da atlatıp eğer başka bir şey çıkmazsa kızıma ve yeğenime rahat penye pantolonlar dikeceğim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder