Yine sevgili Anneciğimin verdiği cici kumaşı değerlendirme projesiyle karşınızdayım. Canım annem hafif esneyen, viskon tarzı kumaşı çarşamba akşamı verince hemen eve gelip aklımdaki bomber ceketi kestim. Kalıp olarakta tabiki İrem Hanımın etkinliği için kullandığım ve en sevdiğim, aslında örgü hırka kalıbı olarak verilmiş eski bir kalıbımı kullandım. Evde atık kumaş parçalarımın içinde kalan siyah, çelik örme kumaşlarımda değerlenmiş oldu böylece..
Yanlız ben fermuar yerine düğme kullandım. Etek, kol, yaka ve önlerine siyah şeritler geçtiğim için de Bomber Ceket oldu..
Aslında beyaz pantolonla kombinleyip kollarını sıvayarak kullanmak isterdim kendisini ancak Mayıs ayında kışın bile yaşamadığımız soğuk ve kapalı havaları yaşıyor olmamızdan dolayı siyah ve koyu renklerle kombinlendi..
Bu gün sevgili kızımla yine bol gezmeli bir gün geçirdik. İyikide çıkmışız. Çünkü ''BİZ BİR MİLLETİZ'' adı altında düzenlenen bir etkinlikten dolayı şehrimiz Halk Bahçesine çeşitli ülkelerden öğrenciler gelmiş ve kendi etnik kıyafetleri ile ülkelerini tanıtıyorlardı. Kızımın onlarla birlikte fotoğraflarını çekmek istedim ancak o esnada kaprisi tuttu ve ''Gidelim ben burayı sevmedim'' diye tutturdu...
Bu ülke Endonezya idi. Çok güzel bir tanıtım CD'si ve ülkelerini tanıtan bir broşür dağıtıyorlardı..
Bu ise benim, Sevgili Kızımın bana yazdığı anneler günü hediyesi. Okuma ve yazmayı öğrendiği daha ilk yıl bana kendi küçük hayal gücü ve içten duygularıyla bu anlamlı şiiri yazdı.
Bende buradan herkesin anneler gününü kutluyorum. İyiki anneyim. Tanrım bu mutluluğuda yaşattı bana. Çok mutluyum.
MUTLU, MUSMUTLU, SEVGİ, HUZUR VE SAĞLIK DOLU GÜNLER DİLİYORUM..:))
