Güzeller güzeli blogger arkadaşım NİLGÜN ÖZEN AYDIN ın etek etkinliğine bende katıldım. Eteğe ihtiyacım olmadığını sanıyordum ama, moralsiz bir günümde kendimi bu eteği dikip bitirmiş bir halde buldum. Ceplerini, yine tek kat, cep torbasını ön parçaya spor dikiş ile tutturarak yaptım. Ön kısmında düğme efekti ve yırtmaç var. Beli ise lastikli ama lastik geçeceğim bandı ayrı ve biraz daha dar kestim. Ayrıca kemer için britler de ekleyince o büzgüler kemerin altında kaldı. Aslında bu eteği size bir önceki postta giydiğim bluz ile sunmak vardı ama o bluz maalesef yıkamada olduğundan bu çizgili bluzu giydim. Bir sonraki postta kot ceket dikişini kabaca fotoğraflar eşliğinde anlatmaya çalışacağım. Şimdilik herkese benden kocaman SEVGİLER...
Geçtiğimiz günlerde eşimin bir arkadaşının evlerine gittik. Ev sahibi bayan evi muhteşem bir şekilde dekore etmişti. Tüm bu fikirleri nereden buluyorsun, dekorasyon dergilerinden yada internetten filan mı; diye sorduğumda bana cevabı, ''hayır, öylesine aklıma geliyorlar dedi. İlk başta anlayamadım ama sonradan dikiş dikerken nasıl doğaçlama yaptığım aklıma geldi ve hak verdim. İşte bu bluz de şöyle basıc bir tişört olacakken aklıma geliveren o yaka sayesinde, bu bluza dönüştü. Demek ki herkesin ilgi alanı ve yaratıcı gücü başka alandaymış. Ama keşke bende de biraz dekorasyon zevki olaydı. Evimdeki mobilyalar gerçekten çok sıkıcı gelmeye başladı.
Bu bluz bana 80'leri çağrıştırdı. O yıllarda genç kız olan halam ve teyzem (ki her ikisine de bayılırdım) bu tarz düşük kollu dantel yakalı bluzlar giyer altına kot etek , ince çorap üzerine kalın çorap ve illaki o kalın çorap kıvrılacak ve de stilettomsu bir ayakkabı. Bende bu bluzdan aldığım ilhamla geçen gün yepyeni bir kot etek diktim ancak NİLGÜN ÖZEN AYDIN hanımın etek dikme etkinliği için saklıyorum. Üstteki etek yine geçen postlardan birinde vardı. Yanlardan cepli pilili scuba eteğim. Alttaki kot etek ise üç yıl önce kot ceket ile takım olarak diktiğim bir etek. Blogumun ilk paylaşımlarından..
Bu ara çok şeyler kestim. Kimisi yarım halde dikilmeyi beklerken üzerine tekrar kesip dikip bitirdiğim parçalar oldu. Ama dikiş diktikçe, elimden biten parçalar çıktıkça nasıl rahatlıyorum anlatamam. Demek ki çok terapiye ihtiyacım varmış benim. Son gaz dikiş dikmemden bunu anlıyorum. Üstelik eşime ve çocuklara da bişeyler dikiyorum ve onları burada paylaşma gereği bile görmüyorum. Sadece kendiminkileri paylaşıyorum gördüğünüz gibi. Yine yeni bir postta görüşene kadar SEVGİLERRR...
Yine basıc kesim salaş bir tişörtle karşınızdayım. Yaz gelince bu tarz tişörtlerden şöyle bol bol el altında bulundurmak gerekiyor. Üstelik bizim gibi omuzları dar, kalçası geniş bayanlarda bir orantı sağladığı için çok hoş duruyor bence. Bu defa daha profösyonel dursun diye öne bir cep ekledim. ve cebin bir tarafına evde bulunan metal bir parçayı iliştiriverdim. Bu çiçekli pantolonuma pek uyumlu bir tişört oldu. Tabi ki yine kalıpsız pratik kesim olduğundan kalıp bilgisi veremiyorum. Önümüzdeki günlerde yine basıc kesim ama minik bir esprisi olan bir bluz ile karşınızda olacağım. Daha sona ise eğer becerebilirsem ve tabi vakit yaratabilirsem kendime bir kot ceket dikeceğim ve burda adım adım dikişini anlatmaya çalışacağım. Bana katılmak isteyen olursa 1,5 metre kot kumaşlarını ve sevdikleri bir ceket yada gömlek kalıplarını hazırlasınlar. Ben nedense gömlek kalıbı ile kestim. Tüm dikişsever, becerikli hatunlara benden kucak dolusu sevgiler....
Uzun süredir dolap bekçiliği yapan etnik desenli kumaşım ve her zaman kullandığım temel bluz kalıbım buluştu. Kenarlarında suyu olan kumaşı ikiye katlayıp yere yatırdım ve üzerine kalıbı kumaşın enine gelecek şekilde yerleştirdiğimde bu güzel duruş çıktı. Yakanın en uç kısmına pervaz ile bir V harfi yerleştirdim ve diğer kısmı verev biye ile döndüm. Verev biyenin uçlarını özellikle uzun bıraktım ki bağlayabileyim. Etek ucunu ovalimsi kestim. Çünkü kumaşın turuncu kısımlarından çok hoşlanmadım. Kol uçlarını da kendinden kıvırdım ve kısa sürede biten bu baharlık bluza kavuştum. Yeni ve güzel dikişlerde görüşmek dileğiyle sevgiler...
 |
| Resim yazısı ekle |
Umutsuz ev hanımı bloggerrınızdan sizlere kocaman bir merhaba. Yine bir, eş ve çocuk işe gönderilip bebek uyutulup çay mı içsem ki yoksa blog için fotoğraf mı çeksem ki karmaşası içinde her ikisini birden yapmaya çalıştığım bir günde çekildiğim fotolarla sizlerleyim.
Yine anneciğimin hediyesi, kendinden puantiye dokusu olan bu güzel kumaşımı, yine temel bluz kalıbıma minik bir A pile vererek bu basit bluza çevirdim. Yakasını oyabildiğim kadar oydum. Yani ne çok açık ne çok kapalı. Şöyle kolye takmalık bir bluz olsun dedim. Altında yine kendi dikişim çiçekli pantolonumla kombinledim. Tam bahara uygun çok cici bir bluz oldu. Beyaz parçalara daha çok ihtiyacım var. Zira kendileri anahtar parça oluyorlar..Önümüzdeki günlerde bu tarz uzun kollu baharlık bir bluz ile buralarda olmayı planlıyorum. SEVGİLER....
Merhabalar... Böyle uzun aralar vermeyi hiç yakıştıramıyorum kendime. Hatta bazen kökten bırakıversem blogu diye düşünüyorum. Ama sonra bakıyorum ki bazen sırf blogda paylaşmak için diktiğim zamanlar oluyor. Ve kendimce yaptığım tek aktivitem buraya yazmak. İşte bu his tekrardan fotoğraf çekimi için giyinmeye ve yazı yazmak için vakit ayırmaya sebep oluyor. Şuan dağ gibi birikmiş bir sürü işi bırakıp yazıyorum bu yazıyı...
Bu pantolonu yine temel pantolon kalıbımı kullanarak diktim. Kalıbın iki yanlara gelen kısımlarından dörder parmak geniş kestim. Aslında cep filan koyabilseydim gayet şık ve sokakta giymeye uygun bir pantolon olabilirdi. Ama ben son bir kaç gündür hep evde bu pantolonu giyiyorum. Öylesine rahat ki anlatamam.
Oğlumun iyice hareketlenmesi ve kızımın okulu, folklör çalışmaları filan derken hayatım iyice hareketlendi. Blogu iyice boşladım. Yorumlara dönüş yapmam çok gecikiyor. Beni lütfen affedin. SEVGİLER....
Dikişi şimdi biten yani tam anlamıyla makineden yeni çıkan pantolonlarımla karşınızdayım. Yine benim ne zaman kalıbını çıkardığımı bile hatırlamadığım temel pantolon kalıbım ve tabi ki fermuarsız fit pantolon dikişim ile iki adet desenli pantolona sahip oldum. Bu ilk pantolonun kumaşı kot gibi ve hatırı sayılır bir ligrası var.
Bu kumaşım ise uzun süredir dolapta bekleyen ve her yıl ceket mi diksem yoksa elbise mi diye düşündüğüm pamuk saten. Bu yıl baharın gelişi ile birden pantolon oluverdi. Çok da iyi oldu. Çünkü süper rahat. Önümüzdeki günlerde hep bunu giyebilirim. Sevgiler...
Şu her zaman kullandığım ve bu ince trikolara çok yakışan 2012/08 nolu burda dergisinin 108 nolu kalıbından diktiğim kazağımla karşınızdayım. Öncelikle bu kalıbın etek ve kol uçlarına bant geçiyorum. Bantları özellikle gerdire gerdire takıyorum ki lastik havası versin. Bu kalıpla kaçıncı triko kazağımı diktim artık sayamıyorum. Hafif yarasa kol olması yüzünden en sevdiğim duruşa sahip. Çok kısa oldu ama aynı şeyleri tekrarlamak istemiyorum. Sevgiler....
Kızım, geçtiğimiz yıllarda diktiğim bu kot gömleği çok fazla giymişti. Hem artık küçülmeye hemde yıkanmaktan kemikleşmeye başlamıştı. O yüzden geçen hafta pazardan aldığım bu kotumsu kumaştan ona bir yenisini dikmeye karar verdim. Öncelikle yine kızımın sevdiği bir penye, uzun kollu tişörtü kalıp olarak kumaşın üzerine koyup kestim. Tek fark ön kısımlarında yaklaşık 5 cm'lik paylar bırakmak oldu. O payları içe veya benim yaptığım gibi dışa doğru çevirip üzerinden dikişleri geçtim. Bu fotoğrafları çekerken daha düğmeleri dikilmemişti. Sonradan minik sedef düğmeleri de dikildi ve gömlek tamamlandı.
Yakayı da yine kalıba bağlı olmadan omuz dikişlerini çekip yaka uzunluğunca böyle uyduruk tek parça bir yaka kesmek suretiyle hallettim.
Cep yada cep kapakları derdinden de tek tarafa yapışıveren bu şirin arma sayesinde kurtuldum.
Kot eteğimizde aslında detaylıca anlatılması gereken bir DIY projesi ama bilmem vakit olurmu anlatmaya. Bir ara fırsat bulabilirsem onu da paylaşırım. SEVGİLER....
Son günlerde çocukların hastalıkları ve ziyarete gelen anneanne ve babaanneler gibi sebeplerden dolayı hem dikişten hemde blogdan ayrı kaldım. Ancak bu gün annemle birlikte pazara çıkıp yine bol bol dikiş malzemesi ve kumaş alarak kendimi rahatlatabildim. Bu bluz geçen yıl aldığım kırmızı yumuşacık ve çok dökümlü bir penyeden. Reglan kol kalıbım 2004/10 nolu dergiden, burada kalıbım hakkında daha detaylı bilgi vermişim. Bu kalıbı kullanarak manto bile dikmişliğim var. Eşime tişörtler dikerken en çok kullandığım kalıptır. Kol boyunu truvakar kol olarak ayarladım ve etek ucu, kol ve yakayı bant ile döndüm.
Evimin aynı köşesinden yine merhaba. Sanırım kendimi yenilemediğim için takipçi sayım takıldı kaldı. Ve instagram yüzünden çoğu blogger blog yazmayı bıraktığından buralar bize kaldı. Ama Ayşe Arman'ın bir kitabına verdiği isim gibi ''Kimse okumazsa ben okurum'' diyerek başlıyorum bu gün. Yine her zamanki basıc kalıbımı kullanarak bu defa lacivert kaşe gibi kalın bir kumaştan yakasız ceket diktim. Biraz fark yaratabilmek içinde önünü çift düğme ve arma ile süsledim.
Bu ceketi dikeli iki ay oluyor neredeyse. O dönem evde astarlık kumaşım pek kalmadığından bu kumaşı kullanmışım. Şimdi olsa lacivert beyaz çizgili bir kumaş kullanır ve kollarını kıvırarak giyerdim. Ama ne yapalım geçti artık. Bu ceket ile, eğer hala devam ediyorsa sevgili Ayselce örgüler blogunun sahibi Aysel Melike'nin Ceket dikme etkinliğine katılmak istiyorum. Sevgiler...
Benim güzeller güzeli sevgili kız kardeşim bu yıl yeniden anne olmaya hazırlanıyor. Doğum temmuz ayına denk geliyor nasipse. Bende ilk bebeğimi temmuz ayında doğurmuş biri olarak o aylarda doğum yapmanın ve de hamileliğin son dönemini yaşamanın ne zor ve ne bunaltıcı olduğunu iyi bildiğimden ona bir elbise dikmeye karar verdim. Geçtiğimiz haftalarda aldığı bir penye kumaşa el koydum ve bu güzel fil desenli kumaştan ona hem hamileliğe hemde doğum sonrası emzirme dönemine uygun olması için bu elbiseyi diktim. Ben yine her zaman olduğu gibi basıc bluz kalıbımı kullandım. En altta basit bir şablonla kalıbı nasıl kestiğimi gösterdim. Üst kısmı kruvaze, kolsuz, göğüs altından siyah bir bant geçiyor ve kol, yaka da yine düz siyah penyeden. Göğüs altındaki o çift kat bandın içine lastik geçtim ve etek kısmını o bandın alt ucuna büzdürerek taktım. Zor gibi görünen çok kolay bir işti. Özellikle düz siyah penye kullanmamın sebebi desen de karmaşa yaratmaması içindi. Yeni dikişlerde görüşmek üzere sevgiler...
Bu akşam kuralları bozdum ve son dikişlerimden üç tanesini aynı anda görücüye çıkardım. Sonra birde baktım ki tüm kombinlerim tamamen benim dikişlerimden oluşan parçalardan oluşuyor. Son yazımda paylaştığım eteğim yine geçen yıl diktiğim kot gömleğim ile. Oğlum artık ayaklandığı ve dengesini tam kuramadığı için yüz ifademin yorgunluğunu görün istedim. Gülüşümde bile hayır kalmadı. Memleket meselelerine hiç girmiyorum bile...
Yine ilk defa paylaştığım siyah cepli pantolonum. Kumaşı çok dökümlü yumuşacık. Keten gibi bir görünümü var ama kırışmıyor. Üzerideki kruvaze krem trikomu ise bir iki post geriye gidip püf noktası ile bulabilirsiniz.
Bu düşük kollu basic tişörtte ilk defa burada yer aldı. Geçen sezon da basic siyah tişört dikmiştim ama olsun, haziran aylarında, daha kavurucu sıcaklar tam basmadan, jean üzerine ya siyah ya da beyaz tişört en sevdiğim tarz.
Pantolonumda fermuar yok. Yine fermuar efekti verdim ve beline bant geçtim. Bant kalçadan geçebilir şekilde ve içine çok sıkı olamayacak bir lastik geçip bitirdim. Cepler ise tek kat cep torbası biçip ön parçaya dikiş ile tutturularak dikilen ceplerden. Ben cep çalışacaksam pantolonda ve şortta genelde bu tarz cepleri tercih ediyorum.
Bazen yorumlarınıza dönmekte gecikiyorum. Ama küçük bir bebeğin bakımı ile ilgilenen ve sosyal hayatı neredeyse sıfıra inmiş biri için sizlerden gelen her bir yorum altın değerinde. Desteğinizi benden esirgemeyin. SEVGİLER...
Şişman göstereceğini düşünerek yıllardır büzgülü ve de pileli eteklerden kaçınıp hep kalem eteklere yönlendim ta ki geçtiğimiz günlerde hatırı sayılır kilosu olan bir bayanın üzerinde pilili etek görünce kendime dikmeye karar verdim. Şu pudra renkli, atlı olan benim eteğim. Kot kumaştan ise kızıma diktim. Yine kalıp kullanmadım. Çift en kumaşı ikiye böldüm. Etek boyunu kendime göre ayarladım. Ve ilk olarak ortadan bir A pli aldım. Sonra bel ölçümün 2/1 i ölçüsüne inebileceğim kadar da iki yanlardan (yani pens alınacak kısımlardan) alıp iç kısma doğru yatırıp iğne ile sabitledim. En son olarak bel ölçümü biraz geniş tutarak bel bandını dikip pilileri sabitledim. Üstelik o bel bandının içine kalınca yumuşak bir lastik geçirerek fermuarsız fakat iyi bir duruşa sahip eteğime kavuştum. Anlatmak dikmekten daha zor. Baktım ki bu şekilde etek dikmek çok basit bu gün aynı teknikle kızıma da iki etek kestim. Birincisi olan kot etek bitti. Diğeri de ayarlandı, sadece bel bandı takılacak ve etek ucu bastırılacak o kadar. Sürekli kalem etek diken biri için hem dikmesi hemde giymesi çok keyifli olacak sanırım. Herkese bol dikişli günler...
Uzun zamandır kruvaze bir kazak dikme isteğim vardı. Ancak kruvaze kalıbım olmadığından ve bebekle kalıp çıkarma işine hiç ama hiç kalkışmak gibi bir niyetim olmadığından aklımda planlar yapıp duruyordum. Geçtiğimiz yaz annemin Gelibolu pazarından aldığı çok ince, çok iç gösteren ama çok kalite duran krem renk trikomu aldım ele. Baktım ki tek kat çalışsam hem iç gösterecek hemde ön kısımlarının nasıl kıvrılacağı meçhul. Kıvırma esnasında muhakkak ucuz bir görünüme sebep olacak aksaklıklar olacak. O yüzden kumaşı ikiye katlayıp basit bluz kalıbımı da aşağıda gösterdiğim şekilde yerleştirip tek bir ön kalıbını kestim. Sonra aynı şekilde bir ön daha kestim. Yine sırt kısmını da iki kat yapacağımdan dolayı iki adet sırt kestim ki onda bir espiri yoktu zaten. Kolları tek kat yaptım. Kol ve etek ucuna bant uyguladım.
Öncelikle sırt kısmını yüz yüze verip yaka oyuğunu diktim sadece ve çevirdim. Daha sonra omuzlardan sırt ile ön parçaları birleştirdim. Kolları taktım ve kol altlarını diktim. Kol bantları ve etek ucu bantlarını da dikkatli bir şekilde dikip umduğumdan çok daha kolay bir şekilde kruvaze şık bir kazağa sahip oldum. Umarım anlatabilmişimdir. Bu şekilde kestiğimde ön kısımlar düz iplik çizgisinde kaldığından sarkma ve yakada yayılma olmuyor bu da işin püf noktası.
Sanırım bu ara dikiş bakımından verimli bir dönemdeyim. Çünkü sizlere göstermek için sabırsızlandığım bir kaç proje var elimde. Herkese keyifli günler..
Merhaba benim dikiş aşkına tutulmuş, çoluktan, çocuktan, işten, güçten ve de hayattan bunaldıkça dikiş makinasının başına geçen ve çok da iyi yapan sevgili arkadaşlarım.
Uzun bir aradan sonra bu defa kulplu ceket kalıbımı kullanarak diktiğim kahverengi kaşe montum ile karşınızdayım. Son projelerimde sürekli oversıze denen şu bele oturmayan ve açıkçası dikmesi daha kolay olan dış giyim çalışmıştım. Ama sevgili eşim bunun moda ile olan ilgisini anlayamayıp her defasında bana ''o kabanı giyme onun arkası kabarık duruyor, çok kötü gösteriyor seni''dediği için bu kez kulplu bir kalıpla çalıştım. Yinede etek ucuna doğru genişlemeyip biraz daha düz ve sade tutmaya gayret ettim.
Öncelikle bu kumaşın hikayesini kısaca anlatayım. Yıl 2002 ve ben nişanlı bir genç kızım. Kayınvalidemle nişan alışverişine çıkmışız ve bir kumaşçıdayız. Tabi ben o zamanlar dikiş dikmeyi bilmiyorum. O günlerde tanıdığımız çok iyi bir terziye manto diktireceğiz benim için. Ben her şeye uysun diye siyah istiyorum ve siyah kaşe kumaşı astarıyla birlikte alıyoruz. Ama ben bu acı kahve kumaşı da çok beğendiğimi dile getiriverince kayınvalidem hemen bu kumaşı da alıyor. Diğer manto dikilip o zaman giyildi eskidi ve atıldı bile. Ama bu kumaşı ben yıllardır daha ustalaşıp öyle dikerim diye saklamıştım. Geçen yıl hamilelik dolayısıyla dikmedim ama bu yıl diktim artık. Riske girmemek ve daha çok giyebilmek için de sade ama şık olmasına gayret ettim.
İç kısımdaki kruvaze kazak da bir sonraki yayınımın konusu sizlere çok minik bir tüyo ile normal kalıptan kruvaze kazak nasıl dikilir onu göstereceğim. Ayrıca bu kabana astar olarak kullandığım kumaşı bana veren sevgili BYANTİGONE arkadaşıma da ayrıca çok teşekkürler..
Yıllar önce bir çantam vardı. Ben gibi çanta fermuarı kapatma özürlü bayanlar için çok uygun bir çantaydı kendisi. Çünkü açık kalan ağız kısmı omza asılınca tam kol altında kalıyordu. Geçtiğimiz günlerde dikiş kursuna giden marifetli bir arkadaşım bana diktiği çantayı gösterince uzun zamandır çanta olmayı bekleyen bu leopar kumaş aklımda şekilleniverdi. Şimdi ben dilim döndüğünce size bu çantayı nasıl diktiğimi anlatacağım. Yalnız, dikerken fotoğraf çekebildiğim o aylak günlerim mazide kaldığı için ve bilgisayarda çizim yapamadığım için alttaki uyduruk şablonla idare ediverin ne olur:(((
Öncelikle 60 cm eninde ve 50 cm boyunda iki parça kesiyorum. İç kısmını saplara 6 cm genişlik bırakarak 20 cm kadar oyuyorum. Aynı ebatlarda iki parça da astar kumaşından kesiyorum. Yine aynı ebatta iki de tela kesiyorum. Tela olarak siz çanta telası kullanın. Ben normal kumaş tela kullandım. Telayı ütü ile ana kumaşın tersine yapıştırıyorum ve dış kısmını yani kenarlarını ve alt kısmını dikiyorum. Köşeleri katlayıp içeri alacak şekilde içeriden muska şeklinde dikiyorum. Daha sonra hem çantaden hemde astardan gösterdiğim yerlerden pile kırıyorum. Aynı işlemleri astara da yapıyorum ve astar ile çantayı yüz yüze verip dikiyorum. Çevirdikten sonra sap kısmında oluşacak kötü görüntüyü engellemek için bir tünel dikip saplardan birine takıyorum ve daha sonra karşılıklı iki sapı birleştiriyorum. Son olarak tüneli o birleşim yerinin ortasına getiriyorum ve çanta bitiyor. Anlattığım kadar sürmedi inanın çok kolay bir projeydi. SEVGİLER....
